vrijdag 25 november 2016

de koning te rijks [alweer]

   Funda Gül Özcan  |  Takeshi Ikeda

Voor het zoveelste jaar op rij bezochten we de preview van het kijkfeest dat RijksakademieOPEN heet. Er lijkt dit jaar wat minder videokunst te zijn, wat meer schilderkunst, opnieuw het nodige high brow-spul dat ons boven de pet gaat en/of waar we ons de benodigde tijd niet voor gunnen, én – gelukkig – weer heel wat fijne ruimtelijke installaties. We noemen er hier drie, te beginnen met de forse ‘kijkdoos’ van Funda Gül Özcan, waarin op vernufige wijze allerlei iconische beelden achter elkaar op glasplaten worden gereflecteerd waardoor ze als hologrammen in het luchtledige lijken te ‘zweven’. Wolken, bliksemschichten, een waterval en een regenboog, maar ook een IS-vlag en een kwaadaardig starend oog komen samen in een fraaie maar ook verontrustende, ruïne-achtige setting. Matthijs Munnik, vorig jaar nog met zijn één van zijn hallucinaties opwekkende stroboscoop-installaties present in onze Lichtjaren-expositie in het Kunstfort te Vijfhuizen, doet het nu stukken rustiger aan met een werk dat nogal aan dat van James Turrell doet denken. Matthijs toont Luminal, een geheel witte ruimte waarin alle hoeken zijn weggewerkt en die daardoor een dimensieloze leegte lijkt te vormen. Dit ‘canvas’ wordt ‘beschilderd’ met gekleurd licht, van zachtgroene pasteltinten tot felroze. Zachte elektronische klanken dragen bij aan het gevoel dat we een soort bezinningsruimte zijn binnengegaan. Het verreweg mafste werk is van noise-fan Takeshi Ikeda: een constellatie van tamelijk extreme videoprojecties. De film waarin hij in een razend tempo ‘5643 kwaadaardige liedjes die je meteen weer moet vergeten’ uitkotst (!) is even hilarisch als ontregelend. We zeiden het al: een kijkfeest!