 | ||
| vanaf linksboven met de klok mee: Arrival | Rudi van de Wint: De Tong van Lucifer | James Turrell: Breathing Light | Arrival |
In Arrival, nu in de
Nederlandse bioscopen, krijgt de aarde voor de zoveelste keer bezoek from
outer space. Dit keer komen de aliens in gigantische, gitzwarte peulvormige ruimteschepen*. Hoogleraar linguïstiek Louise Banks (Amy Adams)
krijgt van het Pentagon de opdracht om met de wezens te communiceren en uit te
vinden wat ze komen doen. De militairen – en de kijker – krijgen een onderhoudend
lesje in wat taal in essentie is: een stelsel van afspraken, gebaseerd op
sociale codes. Taal bepaalt wie en wat wij zijn en ook wie en wat ‘de ander’ is – en
dat loopt nogal eens uiteen**. Taal bepaalt in hoge mate hoe we onze existentie ervaren, dus naarmate linguïste Banks de taal van
de aliens leert begrijpen gaat ze ook anders naar haar leven
kijken. Arrival is een fijne filosofische film die tevens
ongegeneerd sentimenteel durft te zijn. Science fiction meets
Ludwig Wittgenstein meets melodrama, zoiets. Eén van de betere dit jaar.
*) Die ruimteschepen lijken aan de buitenkant opvallend veel op Rudi van de Wint's De Tong van Lucifer. De binnenkant is duidelijk geïnspireerd door het werk van lichtkunst-held James Turrell.
**) Ergens halverwege de film roeptoetert een woedende opiniemaker dat de overheid 'ons land weggeeft aan die enge vreemdelingen!’... Arrival is met momenten akelig aktueel.
*) Die ruimteschepen lijken aan de buitenkant opvallend veel op Rudi van de Wint's De Tong van Lucifer. De binnenkant is duidelijk geïnspireerd door het werk van lichtkunst-held James Turrell.
**) Ergens halverwege de film roeptoetert een woedende opiniemaker dat de overheid 'ons land weggeeft aan die enge vreemdelingen!’... Arrival is met momenten akelig aktueel.