Style over substance, meer vorm dan inhoud, is de meest gehoorde
kritiek op Nicolas Winding-Refns nieuwste speelfilm The Neon Demon. Maar
inhoudsloos consumentisme is nou juist één van de onderliggende thema's: The Neon
Demon is een nietsontziend portret van onze oppervlakkige, door jeugd en
schoonheid gefascineerde, maar ondertussen keiharde ‘belevings-maatschappij’.
Het van zichzelf simpele verhaal over een oogverblindend, piepjong
en graatmager – en dus succesvol – fotomodel is gevat in spectaculair mooie, in gekleurd neonlicht gedrenkte
beelden en fantastische electronische muziek
die ons twee uur lang in een greep hielden. The Neon Demon is
een glossy koortsdroom over eten of gegeten worden – en wat ons betreft
één van de films van het jaar.