Arnulf Rainer | Piet Mondriaan | Jan Dibbets | Imi Knoebel |
Na de ons inziens wat tegenvallende ArtZuid 2015 en dito
Arnulf Rainer-tentoonstelling in het Cobramuseum is gastcurator
Rudi Fuchs sterk terug met de tentoonstelling Opwinding
in het Stedelijk Museum. Rainer is opnieuw sterk vertegenwoordigd alsmede andere Fuchs-regulars, van Jannis Kounellis en Bruce Naumann tot
Tracy Emin en Damien Hirst, en talloze andere (vooral grote) namen uit de jaren '70, '80 en '90. Wat opvalt, en waar het de
ex-directeur duidelijk om te doen is, is hoe gelijkwaardig de werken
worden getoond. Fuchs deinst er niet voor terug om drie vrijwel monochrome
schilderijen van elk één vierkante meter pal naast elkaar te hangen, ondanks het
feit dat ze van drie verschillende kunstenaars zijn – waardoor een
zekere mate van nivellering op de loer ligt. Het gaat hier dan ook niet om de individuele
werken maar om wat ze met elkaar doen, wat in het geval van die drie
vierkante doeken nog eens extra verduidelijkt wordt door er een sculptuur van drie
blokken van elk een kubieke meter van Sol Lewitt bij te zetten. De
aanpak resulteert in een volkomen non-chronologische tentoonstelling met een
zeer evenwichtige, kalme sfeer waarbij de ‘opwinding’ evenzeer zit in
de verbazing over hoe goed een LeWitt, een Rainer en een Mondriaan het
naast elkaar ‘doen’ als in het feest der herkenning bij het terugzien van al dat
moois. D’oude Fuchs is zijn streken nog niet verloren.